جملات مغرضانه ی یک عدد دیازپام

که اِهِن و تِلِپ اضافی دارد

جملات مغرضانه ی یک عدد دیازپام

که اِهِن و تِلِپ اضافی دارد

one hand on my suicide, one hand on the rose

یکی از چیزاهایی که برام جزو مقدساته و بهش خیلی اعتقاد دارم شخصیت افراد بر اساس ماه تولدشونه. همیشه تو اولین برخوردم با آدما ازشون در مورد ماه تولدشون سوال میکنم و اگه متعلق به بعضی ماه‌ها باشن بدون هیچ حرفی به زودی رابطه رو تموم می‌کنم. خب همیشه اعتقادات یک سری به چشم یک سری دیگه حماقته و اصلا ناراحت نمی‌شم اگه بهم بگین (چه احمقانه)

اینا رو گفتم که آخرش بگم اگه دوست دارین شخصیت منو بشناسین، این طالع‌بینی متولد آبانی‌ها رو بخونین. همشو تایید می‌کنم. می‌تونین امضای منو زیرش تجسم کنین! از معدود طالع‌بینی‌هایی هست که به نظرم میشه بهش اعتماد کرد.


مطمئنم اگه همین مطلب یک صفحه ای رو بخونین، بیشتر از کسی که 4 سال باهام زندگی کرد و فکر می‌کنم اصلا منو نشناخت، خواهید شناخت.

 

پ.ن: طالع‌بینی ماه مربوط به خودتونو می‌تونین از اینجا بخونین.

پ.ن2: عنوان، از آهنگ Leonard Cohen - Stories Of The Street

مخاطب خاص من شو لعنتی... بفهم لطفا

بعضی وقت‌ها نمیشه. نمیشه که نمیشه. هر کاری کنی، هر قدر هم که بخوای، فایده نداره. نمی‌شه. نمی‌شه و متاسفانه چاره‌ای هم نداره :(

رضا یزدانی از نمایی نزدیک !

9 خرداد، ساعت 18:30 تو برج میلاد قرار وبلاگیه. هر کی پایه هست خبر بده. به رضا یزدانی هم گفتم بیا، گفت چاکریم داداش حتما میام. انقدر استقبال کرد و خوشحال شد که خودمم شرمنده شدم. گفتم گیتارتو بیار یه دهن هم واسمون بخون، گفت حتما حتما. اصلا اشتیاقش غیر قابل وصف بود.

هیچی دیگه، گفتم اگه شما هم پایه هستین بیاین تو کامنت ها اعلام کنین که جمعه هفته بعد (26 اردیبهشت) بلیط بگیریم. بلیطای 55 یا 65 تومنی.


اینم لینکش


فک کنم خیلی خوش بگذره :)

قوت قلب این روزای من

لامصب وقتی تو یخچال سالاد الویه داریم دلم قرصه. هیچی نمی‌تونه منو بلرزونه. اصلا هم از زندگی و مصائبش نمی‌ترسم.



پ.ن: قابل توجه که این پست مخاطب خاص دارد! فقط خودم و خودش! شب و روز می‌خورمش ازش سیر هم نمی‌شم :)

عینک

چشای قشنگی داشت. اونقدر ارزشمند بودن چشاش که نمی‌شد مستقیم به آدما نشونش داد. باس می‌ذاشتتش پشت ویترین. عاشقشون بودم...

 

پ.ن: همچنان بی مخاطب خاص!

لمس چنگ زدن به روح

بعضی آهنگا هستن که نباید تو ماشین گوش کنی. حتما باید تو خونه یه هدفون بزاری، چشاتو ببندی و دل بدی بهش.

نباید بزاریش رو ریپیت یا بعدش آهنگ دیگه‌ای اجرا شه. باید وقتی تموم شد، یکی دو دقیقه سکوت کنی و بعد دوباره پلی کنی.

این فاصله‌ی یکی دو دقیقه‌ای بین آهنگ وقت خوبیه که پاشی صورتتو بشوری، اشکاتو پاک کنی...

 

رفتی از علی‌زندوکیلی از اون آهنگاست. درسته که اصل آهنگ مال الهه هست ولی بازخونیش خیلی قشنگ‌تر شده.


پ.ن: دوستان اشاره می کنن ذکر کنم که این پست مخاطب خاص ندارد!