اصولا در سیاست یک چیزهایی به ما ربط دارد، یک چیزهایی به ما ربط ندارد. در چیزهایی که به ما ربط ندارد فضولی نمی کنیم و در چیزهایی که به ما ربط دارد دخالت نمی کنیم! اصلا ما را چه به مسائل سیاسی؟ مثلا به ما چه ربطی دارد که (ایران 40 میلیون یورو به زیمباوه به منظور افزایش تولید برق و کاهش سهمیه بندی و جیره بندی برق کمک کرد) اینها به ما چه ربطی دارد؟ با توجه به اینکه این مسائل به ما مربوط نیست و ما هم هیچ ادعایی در این زمینه نداریم، صحبت یک شهروند فهیم و آگاه به مسائل سیاسی را به نمایندگی از تمام شهروندان می شنویم.

یک شهروند آگاه و فهیم: (ما تشکر می کنیم به خاطر اینکه این پول به دلار نبود و به یورو بود و یک بار دیگر آمریکای جهان خوار خیط شد و بعدش نابود شد!)

البته من باید به سهم خودم بگویم کمک به این برادر تازه متولد شده –زیمباوه- بسیار خوب است. ما که بخیل نیستیم. کمبود برق هم که خدا را شکر نداریم. اصلا گیریم به خاطر گرمای بی سابقه، کمبود برق پیدا کردیم و مجبور شدیم به خاطر پلکانی کردن برق، مردم را مجبور کنیم سه یا چهار برابر پول برق همیشگی را بدهند. اشکالی ندارد. حتی اگر کمبود برق هم پیدا کردیم اشکالی ندارد. کاری ندارد که، دو روز مملکت تعطیل باشد برق تامین می شود به چه خوبی! تازه، بعد از تعطیلات، تجار هم با انرژی بیشتری به کارشان ادامه می دهند!

همه ی اینها درست ولی من حرف دیگری دارم. شاید این موضوع برای کسی مهم نباشد ولی من به شخصه به این کار ایراد می گیرم! بنده اعتراض می کنم! بله، درست شنیدید! من، در اینجا، رسما جان بر کف می نهم و فریاد می زنم این چه بی عدالتی است؟ آخر چرا این همه پول را به زیمباوه دادند و به ونزوئلا یا اصلا به کومور ندادند؟! مگر خون زیمباوه ای ها سرخ تر است؟ مردم ونزوئلا در گرما بمانند ولی مردم زیمباوه نمانند؟! این بی عدالتی را به که گویم؟ خواهشمندم مسئولان به گفته ی این کمترین توجه کنند و فکری هم برای تامین برق کشورهای دوست و رفیق و برادر ونزوئلا و کومور و دو سه تا کشور همیشه در صحنه ی دیگر هم کنند و به این وضعیت رسیدگی کنند.