میلاد ِ من

... بزرگ شدن دو طرف یک سکه هست. از یه طرف دریغ و افسوس که زمان از دستت رفت، از یه طرف دیگه ذوق و شوق برای استفاده کردن از دقایق جدید. این وسط بدبخت کسیه که دقایق جدیدش رو برای دریغ و افسوس خوردن زمانی که از دست داد صرف کنه...



پ.ن: اگه زیرش بنویسم (دکتر علی شریعتی) یا (گابریل گارسیا مارکز) همتون شاش بند میشین و کف میکنین و شاید هم جایی کپی کنین برای خودتون ولی وقتی میگم (از دفترچه یادداشت های روزانم) میگین پیف پیف و یه تف هم شاید رو مانیتورتون بندازین. نکنین این کار رو. انقدر اسنوب نباشین.