همه تنبلای عالم کاراشونو میندازن هفته بعد، ماه بعد، سال بعد، من یه سری کارامو گذاشتم واسه زندگی بعدیم.
+ به نظرت من عاشق کدوم آهنگشم؟
- اوووم... ترک شماره دو
+ نمیدونم ترک شماره دو کدومه. ترتیبشو که حفظ نمیکنم. اسمشو بگو
- هر چیزی یه جایی داره. جای چیزا رو نباید یادت بره!
+ خب یه خوردشو بخون
- کاورش تو داشبورده. ببین خب
با هیجان ناب مخصوص خودش که عاشقشم داشبورد رو باز میکنه، کاور آلبوم سلول شخصی رضا یزدانی رو درمیاره، رو جلدش ترک شماره 2 رو پیدا میکنه. آهنگ قدیمی.
+ واای، از کجا میدونستی؟!
- میخوای بشنویم؟
+ با صدای بلند...
بیخیال این حوادث راضیم به تو به رویا
به یه فنجون قهوه داغ پشت میز کار فردا
پی آهنگ قدیمی که با سوت خوب میزدم من
...................................................
راضیم به اینکه با هم فیلمای خوبی رو دیدیم
کتابای خوب خوندیم، موزیکای خوب شنیدیم
خودمو ادامه میدم تو کیوسک نبش رویا
با یه چاقو توی کتفم راضیم از این قضایا
راضیم به تو به رویا...
تو رویام سناریو شکل میگیره. دقیقا مث سناریوی ترک شماره 4 آلبوم خاطرات مبهم. این شبا که تنهایی بیهدف میرونم تو خیابونا. به یاد یه چیزایی...
مطمئنم اونم هر جایی که باشه، با هر کی که باشه، وقتی این آهنگ رو با گوشاش بشنوه، یاد من، یاد اون شبا میفته...