ایدئولوژی

اونموقع که بچه بودم و سگا بازی می کردم، یه بازی بود به نام "شورش در شهر" که خیلی باهاش حال می کردم. حالا یادم نمیاد من جزو شورشی ها بودم که باید نیروهای امنیتی رو می کشتم یا جزو پلیس که باید شورشی ها رو می کشتم. فقط می دونستم من یک شخصیتی بودم که هر کی میومد جلوم رو باید لت و پار می کردم.

یادمه یک دکمه ای بود که ما بهش می گفتیم "کمک". کارش این بود که وقتی این دکمه رو می زدیم یهو از آسمون آتیش می ریخت و تموم دشمن های در صحنه رو پر پر می کرد. اینجوری بازی خیلی راحت می شد ولی مشکل اینجا بود که بیشتر از چند بار نمی شد از این سرویس استفاده کرد و بعد از چند بار، دیگه دکمه ی "کمک" اثر نداشت. اونوقت بود که باید بدون کمک بازی می کردیم...

چند وقتیه دارم فکر می کنم قضیه ی دنیای ما و خدای ما هم مثل همین بازی و همین کمکه. انقدر این پیامبرا و اماما هر موقع کم میاوردن این دکمه ی "کمک" رو زدن و خدا انقدر آتیش فرستاد و سیل راه انداخت و از این کارا کرد که دیگه انرژیش تموم شد و حالا یه گوشه نشسته و داره فقط تماشا می کنه.

حالا فقط ما موندیم و مشت هامون...